Ἐν
ἔτει
δὲ
πεντεκαιδεκάτῳ
τῆς
ἡγεμονίας
Τιβερίου
Καίσαρος,
ἡγεμονεύοντος
Ποντίου
Πιλάτου
τῆς
Ἰουδαίας,
καὶ
τετρααρχοῦντος
τῆς
Γαλιλαίας
Ἡρῴδου,
Φιλίππου
δὲ
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτοῦ
τετρααρχοῦντος
τῆς
Ἰτουραίας
καὶ
Τραχωνίτιδος
χώρας,
καὶ
Λυσανίου
τῆς
Ἀβιληνῆς
τετρααρχοῦντος,
καὶ
ἦλθεν
εἰς
⸀πᾶσαν
περίχωρον
τοῦ
Ἰορδάνου
κηρύσσων
βάπτισμα
μετανοίας
εἰς
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν,
ὡς
γέγραπται
ἐν
βίβλῳ
λόγων
Ἠσαΐου
τοῦ
⸀προφήτου·
Φωνὴ
βοῶντος
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ·
Ἑτοιμάσατε
τὴν
ὁδὸν
κυρίου,
εὐθείας
ποιεῖτε
τὰς
τρίβους
αὐτοῦ.
πᾶσα
φάραγξ
πληρωθήσεται
καὶ
πᾶν
ὄρος
καὶ
βουνὸς
ταπεινωθήσεται,
καὶ
ἔσται
τὰ
σκολιὰ
εἰς
⸀εὐθείαν
καὶ
αἱ
τραχεῖαι
εἰς
ὁδοὺς
λείας·
καὶ
ὄψεται
πᾶσα
σὰρξ
τὸ
σωτήριον
τοῦ
θεοῦ.
Ἔλεγεν
οὖν
τοῖς
ἐκπορευομένοις
ὄχλοις
βαπτισθῆναι
ὑπ’
αὐτοῦ·
Γεννήματα
ἐχιδνῶν,
τίς
ὑπέδειξεν
ὑμῖν
φυγεῖν
ἀπὸ
τῆς
μελλούσης
ὀργῆς;
ποιήσατε
οὖν
καρποὺς
ἀξίους
τῆς
μετανοίας·
καὶ
μὴ
ἄρξησθε
λέγειν
ἐν
ἑαυτοῖς·
Πατέρα
ἔχομεν
τὸν
Ἀβραάμ,
λέγω
γὰρ
ὑμῖν
ὅτι
δύναται
ὁ
θεὸς
ἐκ
τῶν
λίθων
τούτων
ἐγεῖραι
τέκνα
τῷ
Ἀβραάμ.
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡ
ἀξίνη
πρὸς
τὴν
ῥίζαν
τῶν
δένδρων
κεῖται·
πᾶν
οὖν
δένδρον
μὴ
ποιοῦν
καρπὸν
καλὸν
ἐκκόπτεται
καὶ
εἰς
πῦρ
βάλλεται.
ἀποκριθεὶς
δὲ
⸀ἔλεγεν
αὐτοῖς·
Ὁ
ἔχων
δύο
χιτῶνας
μεταδότω
τῷ
μὴ
ἔχοντι,
καὶ
ὁ
ἔχων
βρώματα
ὁμοίως
ποιείτω.
ἐπηρώτων
δὲ
αὐτὸν
καὶ
στρατευόμενοι
λέγοντες·
⸂Τί
ποιήσωμεν
καὶ
ἡμεῖς⸃;
καὶ
εἶπεν
⸀αὐτοῖς·
Μηδένα
διασείσητε
μηδὲ
συκοφαντήσητε,
καὶ
ἀρκεῖσθε
τοῖς
ὀψωνίοις
ὑμῶν.
Προσδοκῶντος
δὲ
τοῦ
λαοῦ
καὶ
διαλογιζομένων
πάντων
ἐν
ταῖς
καρδίαις
αὐτῶν
περὶ
τοῦ
Ἰωάννου,
μήποτε
αὐτὸς
εἴη
ὁ
χριστός,
ἀπεκρίνατο
⸂λέγων
πᾶσιν
ὁ
Ἰωάννης⸃·
Ἐγὼ
μὲν
ὕδατι
βαπτίζω
ὑμᾶς·
ἔρχεται
δὲ
ὁ
ἰσχυρότερός
μου,
οὗ
οὐκ
εἰμὶ
ἱκανὸς
λῦσαι
τὸν
ἱμάντα
τῶν
ὑποδημάτων
αὐτοῦ·
αὐτὸς
ὑμᾶς
βαπτίσει
ἐν
πνεύματι
ἁγίῳ
καὶ
πυρί·
οὗ
τὸ
πτύον
ἐν
τῇ
χειρὶ
αὐτοῦ
⸀διακαθᾶραι
τὴν
ἅλωνα
αὐτοῦ
καὶ
⸀συναγαγεῖν
τὸν
σῖτον
εἰς
τὴν
ἀποθήκην
αὐτοῦ,
τὸ
δὲ
ἄχυρον
κατακαύσει
πυρὶ
ἀσβέστῳ.
Πολλὰ
μὲν
οὖν
καὶ
ἕτερα
παρακαλῶν
εὐηγγελίζετο
τὸν
λαόν·
ὁ
δὲ
Ἡρῴδης
ὁ
τετραάρχης,
ἐλεγχόμενος
ὑπ’
αὐτοῦ
περὶ
Ἡρῳδιάδος
τῆς
γυναικὸς
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτοῦ
καὶ
περὶ
πάντων
ὧν
ἐποίησεν
πονηρῶν
ὁ
Ἡρῴδης,
Ἐγένετο
δὲ
ἐν
τῷ
βαπτισθῆναι
ἅπαντα
τὸν
λαὸν
καὶ
Ἰησοῦ
βαπτισθέντος
καὶ
προσευχομένου
ἀνεῳχθῆναι
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
καταβῆναι
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ἅγιον
σωματικῷ
εἴδει
⸀ὡς
περιστερὰν
ἐπ’
αὐτόν,
καὶ
φωνὴν
ἐξ
οὐρανοῦ
⸀γενέσθαι·
Σὺ
εἶ
ὁ
υἱός
μου
ὁ
ἀγαπητός,
ἐν
σοὶ
εὐδόκησα.
τοῦ
Μαθθὰτ
τοῦ
Λευὶ
τοῦ
Μελχὶ
τοῦ
Ἰανναὶ
τοῦ
Ἰωσὴφ
τοῦ
Ματταθίου
τοῦ
Ἀμὼς
τοῦ
Ναοὺμ
τοῦ
Ἑσλὶ
τοῦ
Ναγγαὶ
τοῦ
Μάαθ
τοῦ
Ματταθίου
τοῦ
Σεμεῒν
τοῦ
⸀Ἰωσὴχ
τοῦ
Ἰωδὰ
τοῦ
Ἰωανὰν
τοῦ
Ῥησὰ
τοῦ
Ζοροβαβὲλ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
τοῦ
Νηρὶ
τοῦ
Μελχὶ
τοῦ
Ἀδδὶ
τοῦ
Κωσὰμ
τοῦ
Ἐλμαδὰμ
τοῦ
Ἢρ
τοῦ
⸀Ἰησοῦ
τοῦ
Ἐλιέζερ
τοῦ
Ἰωρὶμ
τοῦ
Μαθθὰτ
τοῦ
Λευὶ
τοῦ
Συμεὼν
τοῦ
Ἰούδα
τοῦ
Ἰωσὴφ
τοῦ
Ἰωνὰμ
τοῦ
Ἐλιακὶμ
τοῦ
Μελεὰ
τοῦ
Μεννὰ
τοῦ
Ματταθὰ
τοῦ
Ναθὰμ
τοῦ
Δαυὶδ
τοῦ
Ἰεσσαὶ
τοῦ
Ἰωβὴλ
τοῦ
Βόος
τοῦ
⸀Σαλὰ
τοῦ
Ναασσὼν
τοῦ
⸂Ἀμιναδὰβ
τοῦ
Ἀδμὶν
τοῦ
Ἀρνὶ⸃
τοῦ
Ἑσρὼμ
τοῦ
Φαρὲς
τοῦ
Ἰούδα
τοῦ
Ἰακὼβ
τοῦ
Ἰσαὰκ
τοῦ
Ἀβραὰμ
τοῦ
Θάρα
τοῦ
Ναχὼρ
τοῦ
Σεροὺχ
τοῦ
Ῥαγαὺ
τοῦ
Φάλεκ
τοῦ
Ἔβερ
τοῦ
Σαλὰ
τοῦ
Καϊνὰμ
τοῦ
Ἀρφαξὰδ
τοῦ
Σὴμ
τοῦ
Νῶε
τοῦ
Λάμεχ
τοῦ
Μαθουσαλὰ
τοῦ
Ἑνὼχ
τοῦ
Ἰάρετ
τοῦ
Μαλελεὴλ
τοῦ
Καϊνὰμ
¶ ¶ ¶ ¶ ¶ τοῦ
Ἐνὼς
τοῦ
Σὴθ
τοῦ
Ἀδὰμ
τοῦ
θεοῦ.
Johannes der Täufer bereitet den Weg
Aber
im
fünfzehnten
Jahr
der
Herrschaft
von
Tiberius
Cäsar,
während
Pontius
Pilatus
Statthalter
von
Judäa
war
und
Herodes
Tetrarch
von
Galiläa
und
sein
Bruder
Philippus
Tetrarch
des
Gebiets
von
Ituräa
und
Trachonitis
und
Lysanias
Tetrarch
von
Abilene,
* zur
Zeit
der
Oberpriester
Hannas
und
Kajaphas,
da
erging
das
Wort
Gottes
an
Johannes,
den
Sohn
des
Zacharias,
in
der
Wüste.
Und
er
ging
in
die
ganze
Umgebung
des
Jordans
und
predigte
eine
Taufe
der
Buße
zur
Vergebung
der
Sünden,
wie
geschrieben
steht
im
Buch
der
Worte
des
Propheten
Jesaja:
„Die
Stimme
eines
Rufers
in
der
Wüste:
‚Bereitet
den
Weg
des
Herrn,
macht
gerade
seine
Pfade!
Jedes
Tal
soll
aufgefüllt
und
jeder
Berg
und
Hügel
eingeebnet
werden,
und
das
Krumme
soll
zum
Geraden
werden
und
das
Holperige
zu
ebenen
Wegen;
und
die
ganze
Menschheit
W wird
das
Heil
O Gottes
sehen.‘“
* Er
sagte
also
zu
den
Menschenmengen,
die
hinausgegangen
waren,
um
sich
von
ihm
taufen
zu
lassen:
„Schlangenbrut!
Wer
hat
euch
gewarnt,
E dem
bevorstehenden
Zorn
zu
entfliehen?
Bringt
also
Früchte
hervor,
die
der
Buße
angemessen
sind,
und
fangt
nicht
an,
bei
euch
selbst
zu
sagen:
‚Wir
haben
Abraham
zum
Vater.‘
Denn
ich
sage
euch:
Gott
kann
dem
Abraham
aus
diesen
Steinen
Kinder
erwecken.
Nun
liegt
sogar
schon
die
Axt
an
der
Wurzel
der
Bäume;
jeder
Baum
also,
der
nicht
gute
Frucht
hervorbringt,
wird
abgehackt
und
ins
Feuer
geworfen.“
Und
die
Menschenmengen
fragten
ihn
und
sagten:
„Was
sollen
wir
denn
tun?“
Da
antwortete
er
und
sagte
zu
ihnen:
„Wer
zwei
Hemden
hat,
soll
teilen
mit
dem,
der
keines
hat,
und
wer
Speisen
hat,
soll
genauso
handeln!“
Es
kamen
aber
auch
Zöllner,
um
sich
taufen
zu
lassen,
und
sie
sagten
zu
ihm:
„Lehrer,
was
sollen
wir
tun?“
Er
aber
sagte
zu
ihnen:
„Treibt
kein
bisschen
mehr
ein,
als
für
euch
festgelegt
ist!“
Es
fragten
ihn
aber
auch
Soldaten
und
sagten:
„Und
wir,
was
sollen
wir
tun?“
Und
er
sagte
zu
ihnen:
„Gängelt
niemanden
und
erpresst
nicht,
und
begnügt
euch
mit
eurem
Sold!“
Während
nun
das
Volk
erwartungsvoll
war
und
sich
alle
in
ihren
Herzen
Gedanken
machten
über
Johannes,
ob
nicht
etwa
er
der
Gesalbte
* sei,
antwortete
Johannes
und
sagte
zu
allen:
„Ich
taufe
euch
zwar
mit
Wasser;
es
kommt
aber
einer,
der
ist
stärker
als
ich,
dessen
Riemen
seiner
Sandalen
ich
nicht
geeignet
bin
zu
lösen;
er
wird
euch
taufen
mit
dem
heiligen
Geist
und
Feuer!
Seine
Worfschaufel
ist
in
seiner
Hand,
um
seine
Tenne
gründlich
zu
säubern
und
den
Weizen
in
seine
Scheune
zu
sammeln,
die
Spreu
aber
wird
er
verbrennen
in
O einem
unauslöschlichen
Feuer.“
Obwohl
er
also
viele
und
weitere
Dinge
forderte,
verkündete
er
dem
Volk
gute
Nachricht.
Der
Tetrarch
* Herodes
aber,
der
von
ihm
überführt
worden
war
bezüglich
der
Herodias,
der
Frau
seines
Bruders,
und
bezüglich
allem,
was
Herodes
Böses
getan
hatte,
fügte
allem
noch
dies
hinzu:
Und
zwar
sperrte
er
Johannes
ins
Gefängnis.
Jesus lässt sich taufen
Es
geschah
nun,
als
sich
das
ganze
Volk
taufen
ließ
und
Jesus
getauft
worden
war
und
betete,
da
öffnete
sich
der
Himmel
und
der
heilige
Geist
stieg
in
körperlicher
Gestalt
auf
ihn
herab
wie
eine
Taube
und
eine
Stimme
kam
aus
dem
Himmel:
„Du
bist
mein
geliebter
Sohn,
an
dir
habe
ich
Gefallen.“
Der Stammbaum von Jesus
Und
er,
Jesus,
war
etwa
dreißig
Jahre
alt,
als
er
begann,
öffentlich
aufzutreten,
und
war
(wie
angenommen
wurde)
ein
Sohn
des
Josef,
dem
Sohn
des
Eli,
dem
Sohn
des
Mattat,
dem
Sohn
des
Levi,
dem
Sohn
des
Melchi,
dem
Sohn
des
Jannai,
dem
Sohn
des
Josef,
dem
Sohn
des
Mattitja,
dem
Sohn
des
Amos,
dem
Sohn
des
Nahum,
dem
Sohn
des
Hesli,
dem
Sohn
des
Naggai,
dem
Sohn
des
Mahat,
dem
Sohn
des
Mattitja,
dem
Sohn
des
Schimi,
dem
Sohn
des
Josech,
dem
Sohn
des
Joda,
dem
Sohn
des
Johanan,
dem
Sohn
des
Resa,
dem
Sohn
des
Serubbabel,
dem
Sohn
des
Schealtiël,
dem
Sohn
des
Neri,
dem
Sohn
des
Melchi,
dem
Sohn
des
Addi,
dem
Sohn
des
Kosam,
dem
Sohn
des
Elmadam,
dem
Sohn
des
Er,
dem
Sohn
des
Joschua,
dem
Sohn
des
Eliëser,
dem
Sohn
des
Jorim,
dem
Sohn
des
Mattat,
dem
Sohn
des
Levi,
dem
Sohn
des
Simeon,
dem
Sohn
des
Juda,
dem
Sohn
des
Josef,
dem
Sohn
des
Jonam,
dem
Sohn
des
Eljakim,
dem
Sohn
des
Melea,
dem
Sohn
des
Menna,
dem
Sohn
des
Mattata,
dem
Sohn
des
Natan,
dem
Sohn
des
David,
dem
Sohn
des
Isaï,
dem
Sohn
des
Obed,
dem
Sohn
des
Boas,
dem
Sohn
des
Salmon,
dem
Sohn
des
Nachschon,
dem
Sohn
des
Amminadab,
dem
Sohn
des
Admin,
dem
Sohn
des
Arni,
T* dem
Sohn
des
Hezron,
dem
Sohn
des
Perez,
dem
Sohn
des
Juda,
dem
Sohn
des
Jakob,
dem
Sohn
des
Isaak,
dem
Sohn
des
Abraham,
dem
Sohn
des
Terach,
dem
Sohn
des
Nahor,
dem
Sohn
des
Serug,
dem
Sohn
des
Regu,
dem
Sohn
des
Peleg,
dem
Sohn
des
Eber,
dem
Sohn
des
Schelach,
dem
Sohn
des
Kenan,
dem
Sohn
des
Arpachschad,
dem
Sohn
des
Sem,
dem
Sohn
des
Noach,
dem
Sohn
des
Lamech,
dem
Sohn
des
Metuschelach,
dem
Sohn
des
Henoch,
dem
Sohn
des
Jered,
dem
Sohn
des
Mahalalel,
dem
Sohn
des
Kenan,
dem
Sohn
des
Enosch,
dem
Sohn
des
Set,
dem
Sohn
des
Adam,
dem
Sohn
Gottes.